دده آشیق «بولود جوادی» نوازنده پرآوازه و کهنه ­کار ساز آذربایجانی، در سال 1312 شمسی در روستای اوزال چشم به جهان گشود و در ایام کودکی به شهر میانه کوچ کرد.

ذوق هنری و کشش درونی آشیق بولود به موسیقی چنان بود که در ایام کودکی با یک حلبی، چوب و چند سیم، سازی دستی می سازد و با ذوق و علاقه آن را می نوازد. همین ذوق و شوق باعث می شود پس از چند دهه، نام این آشیق آذربایجانی در کشورهای دیگر مطرح شود.

تابلو فرش استاد آشیق بولود جوادی اهدای سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در تجلیل مقام استاد در 80 سالگی

آشیق بولود هنوز 25 ساله نشده بود که به دعوت رادیو تبریز جهت اجرای برنامه های موسیقی آذربایجانی راهی تبریز شد و دو سال با آذر مازندرانی در رادیو تبریز همکاری کرد. تصانیف کندیمیز، ائلات قیزی، بولاق باشیندا و صفالی تبریز، یادگاری از آن همکاری است. او بعد از تبریز راهی تهران شد و در 50 سال اخیر در تهران ساکن شده است.

اجرای کنسرتهای بزرگ وی در خارج از کشور از 30 سال پیش و از کشورهای عمّان و کویت شروع شد. در کنار کنسرتهای برون مرزی، کنسرتهای زیادی از این استاد ساز و آواز در شهرهای مختلف ایران به اجرا درآمده است که به نام گروه کنسرت قافلانکوه، نام زادگاه خود را همیشه همراه داشته است. همه ایرانیان صدای ساز وی را بارها شنیده اند. چراکه بسیاری از آهنگهای آذربایجانی پخش شده از رادیو سراسری ایران با همکاری این آشیق با صدا و سیما به اجرا درآمده است. هرچند غیر از پخش های رادیوئی ، صدها نوار کاست، ویدئو و سی­دی از هنر والای ایشان به یادگار مانده است، ولی یادگار ماندگار از این استاد، صدها شاگرد تربیت یافته است که خود اکنون استاد شده­اند.

ذوق هنری استاد بولود جوادی، تنها به موسیقی آذربایجانی محدود نیست. هزاران بیت اشعار ناب و پرمغز وی در قالبهای قوشما، گرایلی، تجنیس، اوستا نامه، دگیشمه، بایاتی، قوشا بیت و … مقام شعر و ادب او را نیز نمایان می سازد.

هرچند نزدیک به هزار بیت از اشعار او چاپ شده است امّا هزاران بیت از انواع اشعار او بصورت خطی مدوّن شده است که هنوز چاپ نشده اند. آنجا که می گوید:

آمان­دی آی آنا، هله قوجالما

قوجالسان کیچیلر گئدر آدیمیز

ائلین شاعری­یم، «اوزال» اوغلویام

یازیرام ائشیتسین ائل ائولادیمیز

یا وقتی می گوید:

عاشیقم وطنه، سؤز یاراتماغا

سازیمی گؤتوروب گئدم یایلاغا

«آشیق بولود» یازیر ائله اویماغا

مین مین یادگاریم قالیبدیر منیم

آشیق بولود در آذربایجان نه، لیکن در تهران بارها از طرف وزارت ارشاد و سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران مورد تجلیل قرار گرفت.

آشیق بولود در روز سوم اردیبهشت سال 1398 در 86 سالگی پس از یک بیماری طولانی چشم از جهان فرو بست. روحش شاد 

منبع: کتاب مشاهیر میانه محمدصادق نائبی